Zoals je wellicht in deel 1 hebt kunnen lezen, heb ik vorig jaar (2022) twee keer volledig remote gewerkt. Een keer in februari, een maand op Fuerteventura, en in juli en augustus verbleef ik vijf weken in Oostenrijk. Werken deed ik remote via mijn laptop, en na het werken en in het weekend genoot ik van de zon en de natuur. Ik ging naar het strand, of ik bezocht een dorpje verderop. Mijn zorgen liet ik lekker achter in Nederland en genoot vooral van het leven.

Ik neem je graag mee in hoe ik remote werken ervaar. Ik heb het verhaal opgesplitst in delen, vooralsnog zijn het er nu twee: een deel over Fuerteventura (februari 2022) en een deel over Oostenrijk (augustus 2022), maar wie weet komt er in de toekomst nog meer bij.

Augustus 2022: Op naar Oostenrijk

Dat remote werken in Spanje beviel me wel. Gelukkig ging het met het herstel van mijn knie een stuk beter (mede dankzij mijn verblijf op het warme Fuerteventura), en ik snakte naar meer activiteit. Wonen in de bergen is al heel lang een droom van me, en dus besloot ik het nu eens over een andere boeg te gooien. In overleg met mijn werkgever en natuurlijk met Peter ben ik (in mijn eentje!) vijf weken naar Oostenrijk gegaan.

Ik verbleef in Pettneu am Arlberg en het was voor mij de eerste keer dat ik in mijn eentje op pad ging. En ook dat beviel wel. Dit keer kon ik met de auto (ja, ook in m’n eentje) en kon ik makkelijker wat meer spulletjes voor het remote werken meenemen, zoals een extra scherm. Geen gedoe dus meer met het aan elkaar knopen van laptops, want alles werkte zo toch een stuk makkelijker.

Elke dag begon ik met een uurtje wandelen en genoot ik van de bergen en het uitzicht. Daarna kon ik aan het werk en ook dit ging weer prima. Laptop mee voor mijn werk, iPad mee om te bellen via Teams, niets anders dan wat ik thuis ook doe.

Eerlijk gezegd denk ik dat ik zelfs nog wel productiever was daar dan wat ik nu thuis weer ben. Door elke dag te beginnen met een uurtje wandelen, kon ik mijn hoofd leegmaken. Ik kon tijdens het werken echt met werk bezig zijn en doordat ik alleen was werd ik ook niet gestoord door anderen.

Daarnaast vond ik het heerlijk om op mooie warme dagen, die toch vol vergaderingen zaten, lekker op het balkon te zitten werken. Zo kon ik genieten van het mooie weer, het prachtige uitzicht, en toch bezig zijn met werk.

Op vrijdag (mijn vrije dag) en in het weekend maakte ik vaak lange bergwandelingen. Ik vond het heerlijk en ik merkte echt dat het ook weer goed ging met mijn knie, ook al heb ik nog wel mijn brace nodig. Ik genoot van de vrijheid en de natuur om me heen. Omdat ik niet zo ver bij de grens van Italië vandaan zat, bracht ik ook een bezoekje aan Lago di Resia.

Hoe zit dat dan met koken in je eentje?

Een ieder die alleen is weet het wel: koken doe je ook alleen. Maar voor iemand zoals ik, die koken altijd samen doet, was het wel even wennen om het nu alleen te doen. Het voordeel is wel dat ik nu geen rekening hoefde te houden met wat Peter niet lust. Lekker mijn eigen ding, op mijn eigen tempo, gerechten die ik lekker vind. Om de eenzaamheid wat tegen te gaan, belden we vaak tijdens het koken. Zo waren we toch nog een beetje samen.

Uit eten gaan in m’n eentje is iets wat ik eigenlijk niet gedaan heb. Ik vind het lastig en ben niet het meest sociale type, en dit lag toch net iets te ver uit mijn comfort zone. Koken vind ik dan weer niet erg om te doen, dus voor mij was het goed zo.

Weer terug naar huis

In de laatste week kwam Peter op bezoek met het vliegtuig, zodat we samen met de auto weer terug konden rijden. Niet voordat ik hem de omgeving liet zien, uiteraard. We maakten mooie wandeltochten en op de laatste dag huurden we ook nog elektrische mountainbikes. Een unieke ervaring die erg leuk was! Helaas was het daarna alweer tijd om naar huis te gaan. De vijf weken die ik in Oostenrijk verbleef waren omgevlogen.

Thuis aangekomen merkte ik direct dat ik ervan baalde dat we zelf niet zo dichtbij de natuur wonen. Want elke dag beginnen met een uurtje wandelen? Nee, dat doe ik hier niet. Daarvoor vind ik de omgeving waar ik nu woon veel te saai. Toch maar eens tijd om die emigratieplannen uit te gaan werken… 😉