
Hoe snel dingen soms kunnen gaan wanneer je de rem eraf haalt, bewijst deze week maar weer. Een paar weken terug lag ik nog in het ziekenhuis, daarna volgde contact met de makelaar, en zo zaten we afgelopen weekend in Oostenrijk om woningen te gaan bekijken. En ik zal vast verklappen: we hebben een fantastisch weekend gehad. Ik neem je mee in onze week!
Inhoud van dit artikel
De eerste woning in Oetz
Vorige week vrijdag heb je al kunnen lezen dat we in Oostenrijk aangekomen waren voor woningbezichtigingen. Nadat we geslapen hadden in Kempten, reden we door naar Oetz, waar we onze eerste afspraak om 10u met de makelaar hadden.
Oetz was voor ons eigenlijk een onbekende plaats. Het ligt in het dal richting Sölden, maar ook daar hebben we nog nooit geskied. Maar goed, het ligt in West-Tirol, midden in de bergen, het appartement zag er op de brochure goed uit, we wilden het sowieso wel even zien.
Het appartement lag aan de doorgaande weg, tegenover de MPreis (zeg maar de Oostenrijkse Albert Heijn), boven een bakkertje. Op zich allemaal best prima. Het appartement zelf was ook echt top. Praktisch ingericht, modern, drie slaapkamers (in ons geval dus één slaapkamer en twee werkkamers), aparte ruimte voor de wasmachine, fijne badkamer, mooi ruim balkon.

Hier werden we wel gelukkig van, maar we maakten ons een beetje zorgen over de weg waar het aan ligt. Zeker in de winter, op wisseldagen, zagen we het al voor ons dat die weg flink druk zal zijn. En daarnaast ligt alleen Sölden vlakbij, maar de andere grote skigebieden zijn toch allemaal op een uur rijden. Hoe dan ook, het was zeker een optie.
De makelaar zelf was in elk geval een prima man. Sprak zeer goed Engels, ook al moeten we echt wat beter ons Duits gaan oefenen, maar in dit geval gaat duidelijkheid even boven het leren van de taal. Hij kon ons voorzien van flink wat informatie. Daarnaast zouden we hem later op de dag ook nog een keer zien voor het appartement in Zams.
Toen we hem vertelden dat we eerst nog naar Imst gingen voor een andere bezichtiging, vertelde hij ook dat er binnenkort nog een andere woning in Imst op de markt zou komen. We konden het nog niet van binnen bezichtigen, maar hij had de brochure al liggen, die hij nog aan ons door zou sturen.
Door naar het appartement in Imst
Eerst door naar Imst, waar we om 11u een afspraak hadden met een andere makelaar. Dit appartement was een stuk goedkoper, maar ook een stuk afgeleefder. En het had een kamer minder. Hoewel de locatie op zich prima was, zagen we ons daar toch niet direct wonen.
Na de bezichtiging scoorden we even snel een lunch bij de supermarkt en reden daarna nog even langs het andere appartement in Imst, waarvan we inmiddels de brochure per mail ontvangen hadden. Ook dit appartement had een kamer minder, maar de locatie was echt geweldig. Bovenin Imst, aan de rand van het dorp, letterlijk boven het dorp, met een prachtig uitzicht. En een tuintje. Dat zou nog een moeilijke keuze worden.

Op naar de woning in Zams!
Door naar Zams. Dit appartement hadden we eigenlijk al een tijdje op het oog, en qua locatie was het zeker onze favoriet. Midden in de regio, op een half uur rijden van drie grote skigebieden (Ski Arlberg, Silvretta Arena Ischl – Samnaun en Serfaus-Fiss-Ladis), goed bereikbaar (ook per trein) en op 500 meter van de skilift van het kleine skigebied Venet.
Maargoed, dat je dit van tevoren weet wil nog niets zeggen. Gelukkig stelde het appartement niet teleur. Het was misschien iets minder groot dan het appartement in Oetz, het heeft alsnog drie slaapkamers, een huiskamer/keuken, badkamer en apart toilet en een flink balkon. Ook heeft het beneden nog een aparte berging en fietsenkelder. We zien ons er al helemaal wonen!

We vroegen de makelaar wat de vervolgstappen zouden zijn als we dit appartement wilden huren. Dat begon natuurlijk met: “slaap er nog een nachtje over” (haha alsof we dat nodig hadden), daarna krijg je een pre-huurcontract. Daarin vul je wat gegevens in over jezelf, stuur je je salarisstrookjes mee, kopie van je paspoort, etc. Dat gaat vervolgens naar de verhuurder, die moet het goedkeuren, en dan krijg je het werkelijke huurcontract.
Waar we nog wel mee zaten, was dat het appartement eigenlijk per direct al beschikbaar is. Echter zitten we natuurlijk met de planning hier, het verkopen van ons eigen huis in Nederland, andere zaken die nog geregeld moeten worden. Dus liever zouden we het pas vanaf november/december willen hebben. De makelaar gaf echter aan dat dit waarschijnlijk geen probleem gaat zijn. Omdat de woning al even leeg staat, zal de verhuurder maar wat blij zijn dat het nu verhuurd wordt.
Op naar Pettneu am Arlberg voor het weekend
Met een goed gevoel namen we afscheid van de makelaar en reden we door naar Pettneu am Arlberg. Hier hadden we een kamer geboekt voor het weekend. Na het inchecken besloten we nog een wandeling te maken. Ik kende de weg nog goed van vorig jaar en wilde Peter graag de mooie omgeving laten zien. En ik had beloofd dat er koeien op de berg zouden staan, dus ja, dat moest ik maar even waar maken.
Het was tevens een test hoe mijn knie het zou doen. Nog geen drie-en-een-halve week na de operatie weer een berg oplopen, ja dat kan alleen ik bedenken. Dat omhooglopen ging trouwens verrassend goed. Naar beneden werd uiteindelijk wel wat zwaar. Gelukkig had ik wandelstokken mee.

We sloten de dag af met een etentje bij restaurant Kirchplatz’l, wat vooral leuk is om te benoemen omdat de serveerster ons nog herkende van die ene keer dat we er vorig jaar gegeten hebben. Alleen daarvoor al kom ik nog een keer terug.
Genieten van de bergen in St. Anton am Arlberg
Op zaterdag gingen we naar St. Anton am Arlberg, waar we de Gampenbahn en daarna de Kapallbahn omhoog namen. Vanaf hier maakten we een wandeling langs de bergwand naar de Vallugabahn. Ik was zo dom geweest om mijn wandelstokken in de auto te laten liggen, maar eigenlijk ging het verrassend goed! De uitzichten waren in elk geval fantastisch, en ook de stukjes klimmen en klauteren over de rotsen die er af en toe tussen zaten gingen goed met mijn knie. Ik ben weer helemaal gelukkig.



Op naar Innsbruck
Op zondag was het tijd om uit te checken. Omdat Peter op maandag nog een sollicitatiegesprek in Innsbruck had, gingen we nog niet direct naar huis. ’s Ochtends maakten we nog een fijne wandeling door Pettneu (oh, die herinneringen! Ik deed dit vorig jaar dagelijks), scoorden nog een stukje gebak bij de Konditorei en gingen daarna door naar Innsbruck.

We hadden Innsbruck eigenlijk nog nooit echt bezocht, ondanks dat we er al talloze keren langsgereden zijn. Een leuke stad om een keer te bezoeken! Leuk, kleurrijk, en omringd door de bergen. Ja, echt mijn ding. Wel gaf het de bevestiging dat we aan de juiste kant van Tirol naar een woning zochten. In het westen zijn de bergen net wat hoger, ruiger en dichter op elkaar. Dat is toch precies wat we zoeken.

Na ons bezoekje aan Innsbruck reden we door naar Hall in Tirol, waar het hotel was wat we nog voor een nachtje geboekt hadden. Inchecken, douchen, even bijkomen. Ondertussen vond ik op Google maps een restaurant waar ze blijkbaar glutenvrije wienerschnitzels serveerden. Nou, daar had ik wel trek in, dus dat gingen we doen. Helemaal blij, mijn weekend kon niet meer stuk.

Nog even spanning voor Peter
De volgende ochtend gingen we weer naar Innsbruck. Peter had om 10u zijn sollicitatiegesprek en zelfs ik was daar zenuwachtig voor. Terwijl hij zijn gesprek had, liep ik een rondje en genoot ik van het mooie weer. Iets meer dan een uur later was hij klaar, en wat was het allemaal goed gegaan. Het gesprek ging volledig in het Duits (ik ben zó trots!) én ze willen hem graag hebben. Het enige nadeel: het salaris ligt een flink stuk lager dan wat hij nu verdient. We houden het dus nog heel even achter de hand.
Op naar huis
Tijd om weer naar huis te gaan, want we hebben een hele drukke week voor de boeg. De fotograaf komt en er moet nog veel aan de kant. Meubels die naar andere mensen moeten, de heg die nog gesnoeid moet worden, en dan natuurlijk de kleine dingen en de schoonmaak. En dan moet er ook nog gewerkt worden.
De rest van de week
Een kleine samenvatting van de rest van de week: alles loopt voorspoedig, maar door de weinige tijd en de twee kantoordagen (waarvan één bedrijfsuitje) hebben we toch besloten de fotograaf te mailen en te vragen of de foto’s nog een weekje verplaatst kunnen worden. Dat biedt ons wat ademruimte. Gelukkig was dat geen probleem.
Het pre-huurcontract voor het appartement in Zams is inmiddels verstuurd naar de verhuurder, dus nu wachten we in spanning af of de verhuurder het ook werkelijk aan ons wil verhuren. We zijn in elk geval weer een flink stap verder en kunnen niet wachten om naar Oostenrijk te vertrekken!
Meer lezen over onze emigratie
We zijn naar Oostenrijk geëmigreerd! Dat was natuurlijk niet in een weekje geregeld. Regelmatig probeer ik een blog te publiceren over onze voortgang, de dingen waar we tegen aanlopen en natuurlijk alles wat wel goed gaat. Lees je mee?
- Onze emigratieplannen naar Oostenrijk
- De voorbereiding op onze emigratie
- Op naar Oostenrijk voor woningbezichtigingen!
- Een weekendje Oostenrijk
- Een stressvolle week, het huis verkoopklaar maken
- Huurcontract, werkregelingen, huis in de verkoop en een verhuizing regelen
- Het huis is verkocht en meer duidelijkheid over onze banen
- Skiles geven: de eerste helft is binnen!
- Een nieuwe baan als skilerares en veel geregel
- Het is bijna zo ver!
- Hoera! We hebben de sleutel!
- De verhuizing naar Oostenrijk
- Een goed einde van 2023: Ciao, Nederland!
- De 6 meestgestelde vragen omtrent onze emigratie
- Hoe ik skilerares werd in Oostenrijk: van emigreren tot een compleet andere baan
- Een jaar in Oostenrijk: van emigratie tot skilerarenavonturen en zomerbanen
- 10 Dingen die ik niet mis aan Nederland
Comments