Het is alweer even geleden dat ik wat geschreven heb. De tijd is voorbijgevlogen en ik had eigenlijk maar weinig vrije momenten. En op de momenten die ik vrij had, had ik weinig zin om te schrijven. Nu nog steeds niet echt eigenlijk (ik wil gewoon skiën), maar ik zit te wachten op het vliegtuig, dus nu heb ik alle tijd.

Januari was een drukke maand. Druk met zaken regelen voor de emigratie, uitzoeken hoe de auto geïmporteerd kan worden, zorgverzekeringregistratie regelen, verblijfsvergunning, etc. Het heeft me veel stress gegeven, tot op een punt dat ik soms dacht “waar doe ik het allemaal voor”. Nu nog zijn er zaken nog niet geregeld (denk aan een huisarts, tandarts, afspraken voor ziekenhuiscontrole in Nederland), maar ik ben wel blij dat we doorgezet hebben.

Lerarenbijeenkomst van Skischule See

Nog even terug naar december. Op de zaterdag dat we op vakantie gingen naar Val Gardena, had ik eerst nog lerarenbijeenkomst van Skischule See. De eerste keer op de ski’s bij de skischool voor mij. Het was een herhaaltraining voor alle leraren, de verplichte bijscholing die iedereen met een Anwärter moest volgen. Nou had ik die nog niet, maar ik was ook van harte welkom.

De dag begon met de training, werd daarna gevolgd door lunch in het restaurant en daarna een bijeenkomst waar de regels nog eens doorgenomen werden en de skishows besproken werden. Een korte voorstelronde kon ook niet ontbreken. Veel indrukken in een korte tijd, maar een fijne sfeer. Peter was ondertussen op zijn snowboard zelf See aan het verkennen. We waren mooi op tijd klaar en konden toen aan onze vakantie naar Italië beginnen.

➡️ Lees ook: Reisverslag: op wintersport naar Val Gardena, Italië

Op naar Nederland voor de laatste zaken

Na de vakantie was het tijd om naar Nederland te gaan, maar niet voordat we een tussenstop hadden van een paar dagen in Oostenrijk. Er moest natuurlijk geskied worden, en niet onbelangrijk, vrienden die in de buurt op vakantie waren bezoeken. Zo gingen we naar Serfaus-Fiss-Ladis voor een bezoekje, en de volgende dag naar Fendels omdat we nieuwsgierig waren. Dat skigebied(je) kun je namelijk vanaf Fiss zien liggen.

Op Tweede Kerstdag reden we terug naar Nederland en aten we kaasfondue bij mijn broertje. Mijn zusje en haar vriend aten ook gezellig mee.

Op woensdag begonnen we aan onze afsluiting. Om half 10 ‘s ochtends hadden we de afspraak in ons huis, om de laatste ronde te doen met de nieuwe bewoners. Daarna door naar de notaris voor de officiële overdracht. Een emotioneel afscheid van de fijne plek waar we toch de laatste zeven jaar gewoond hebben.

De rest van de dag hebben we nog een beetje gewerkt, ook op werk werkten we toe naar het einde. In de middag hadden we een afspraak op het gemeentehuis voor de afmelding uit Nederland. Vanaf dat moment stonden we niet meer als inwoner van Nederland geregistreerd, ook een bijzonder moment.

Donderdag was het moment voor afscheid op werk. Nou had ik mijn grote afscheid al gehad, want zoveel mensen waren er niet aan het werk tussen Kerst en Oud en Nieuw. Weer een hoofdstuk afgesloten. Voor Peter gold hetzelfde. Dat afscheid vierden we ’s avonds nog met een etentje bij de Heerekamer met mijn beste vriendin Linda, en ook Luc Marc schoof gezellig aan. Op vrijdag pakten we de auto en de poesjes in (die nog bij mijn broertje logeerden) en reden we met z’n vieren naar Oostenrijk, op naar huis.

De afsluiting van 2023

Het laatste weekend van het jaar sloten we gezellig thuis af. Wandelingen door Zams (we moeten toch het dorp waar we nu wonen een beetje verkennen), skiën in Kappl, genieten van het weer, van de bergen en van elkaar.

De jaarwisseling hier in Oostenrijk was rustig. De oliebollen waren mislukt, maar de hapjes waren gelukkig wel erg lekker. Om 0:00 ging het vuurwerk de lucht in en om 0:30 was het alweer klaar. Mooi op tijd naar bed. Genieten op alle fronten. 2023 Was een jaar om niet te vergeten, maar 2024 wordt ongetwijfeld nog mooier. Wij zijn er in elk geval klaar voor!