Wanneer je denkt aan werken als skilerares in Oostenrijk, doemen meteen romantische beelden op. Elke dag skiën in een prachtig wit landschap, je avonden vullen met gezellige après-ski-feestjes, en genieten van het uitzicht vanaf de bergtop. Klinkt als een droom, toch? Maar achter die glanzende façade schuilt een realiteit waar niemand je op voorbereidt. In dit artikel neem ik je mee in het leven van een skilerares: de onverwachte uitdagingen, de hilarische momenten en de redenen waarom ik het ondanks alles voor geen goud zou willen missen.

Je bent veel meer dan een skileraar

Lesgeven klinkt simpel, toch? Maar naast skileraar ben je ook entertainer, psycholoog, EHBO’er en soms zelfs oppas. Vooral in Kinderland komt dit goed naar voren. De kinderen daar hebben vaak heimwee en missen hun ouders.

Het ergste wat je dan kunt doen? Hun ouders in de buurt laten blijven. Zodra ze papa of mama zien, klampen ze zich eraan vast alsof hun leven ervan afhangt, en krijg jij ze niet meer mee. Het is een uitdaging, maar met een beetje tact en veel geduld, lukt het meestal wel om de kinderen op hun gemak te stellen. 

Het échte ochtendritueel

Laten we eerlijk zijn: het opbouwen van Kinderland of een slalomparcours is niet het meest glamoureuze aspect van dit werk. Ook tijdens (zware) sneeuwval of regen gaan de lessen gewoon door. Zolang het skigebied veilig openkan, is er geen reden om de les af te zeggen.

Soms is het weer echter zó slecht dat de meeste kinderen na de lunch niet meer op komen dagen. Dan trek je als skileraar samen met een collega op, zodat je in elk geval de kinderen die er nog zijn een leuke middag kunt bezorgen. En hoe doe je dat? Met wedstrijdjes natuurlijk! Kinderen zijn dol op een beetje competitie. 

Je kleding wordt nooit écht droog

Wintersportkleding is gemaakt om je warm en droog te houden, maar na een hele dag sneeuw en zweet voelt het toch als een natte spons. Gelukkig heb ik thuis een droger, maar veel collega’s in skilerarenhuizen moeten het doen met een overvolle verwarming.

Wil je droge schoenen? Regel je eigen schoenendroger of zorg voor een extra paar skischoenen. Die tweede paar schoenen zijn ook ideaal voor skishows, zoals die wij elke woensdagavond eind december en in februari hebben. Zo blijven je skischoenen van overdag lekker drogen voor de volgende dag.

Het salaris: Skileraar ben je vooral uit passie

Het salaris? Dat verschilt per regio, skischool en ervaring. Hier bij Skischule See verdien ik gelukkig beter dan mijn collega’s in grotere skigebieden, zoals Zell am See. Toch blijft het inkomen bescheiden. Ik bezuinig daarom waar ik kan: lunch neem ik zelf mee en après-ski-drankjes betaal ik alleen van mijn fooi. (Het heet toch niet voor niets Trinkgeld in het Duits 😉). Gelukkig wordt de zorgverzekering hier via je werkgever betaald, wat weer in kosten scheelt. 

Het sociale leven: Après-ski en beyond

Een van de mooiste aspecten van werken als skileraar is het sociale contact. Je maakt vrienden voor het leven en wordt deel van een unieke gemeenschap. Toch is het niet altijd feest. Soms ben je na een lange dag zo moe dat je gewoon naar huis wilt. Voor mij is een drankje na het werk voldoende, en echte après-ski bewaar ik voor speciale gelegenheden zoals skishows of vrijdagmiddagen. En op zaterdag? Uitrusten! Althans, meestal…

Blessures en blauwe plekken horen erbij

Werken als skileraar betekent dat ongelukjes soms onvermijdelijk zijn. Voor mij is het extra uitdagend vanwege een knieoperatie die ik in 2021 had. Sindsdien ski ik alleen nog met een brace en moet ik goed luisteren naar mijn lichaam. Diclofenaczalf is mijn beste vriend, net als voldoende rust op mijn vrije dagen. Luister naar je lichaam: je kunt pas goed lesgeven als je zelf in goede conditie bent. 

🩼 Lees ook: 10 Blessures die je kunt voorkomen tijdens de wintersport (en hoe!)

Grenzen stellen: Klanten en ouders

Veeleisende ouders horen erbij. Vaak willen ze dat hun kind in een ‘betere’ groep wordt geplaatst, terwijl dat kind technisch nog veel te leren heeft. Hoe leg je dat uit zonder iemand te beledigen? Rustig en eerlijk blijven is de sleutel.

En dan zijn er nog de kinderen die niet luisteren. Met creatieve oplossingen, zoals het geven van een nummer en het uitdelen van ‘rapporten’, krijg je meestal wel weer grip op de groep. En anders helpt een goed gesprek met de ouders vaak ook.

Maar: ik zou het voor geen goud willen missen

Ondanks alle uitdagingen, de koude voeten en de vermoeidheid, is werken als skilerares een van de mooiste banen die ik ooit gehad heb. Het buiten zijn, de schoonheid van de bergen, en vooral het plezier van kinderen en volwassenen die hun eerste bochtjes leren maken – daar doe ik het voor. 

Heb jij ook interesse in werken als skileraar, of wil je meer weten over mijn ervaringen? Laat een reactie achter, ik beantwoord je vragen graag! 👇🏻