Iedereen denkt bij het leven van een skileraar waarschijnlijk aan een beetje skiën, een kleurtje krijgen in de zon en daarna feestvieren bij de après-ski. Nou, laat ik je vertellen: het is een stuk drukker (en soms chaotischer) dan dat. Hier neem ik je mee in een doorsnee dag uit mijn leven als skilerares bij Skischule See. Spoiler: het is hard werken, maar oh zo leuk! 

Wakker worden: vroeg, maar niet té vroeg 

Mijn dag begint rond 7:15. Niet omdat ik meteen sprankelend uit bed wil springen, maar omdat ik graag even rustig wakker word. Na een paar keer snoozen sleep ik mezelf uit bed. Een snelle wasbeurt, haren in een vlecht (praktisch en ski-proof), en daarna ontbijt: Skyr met proteïnepoeder, banaan en glutenvrije muesli. Het klinkt gezond, maar geloof me, ik heb die energie nodig! 

Naar de skischool 

Rond 8:10 vertrek ik van huis. Meestal met de auto, want de bus nemen betekent eerst 1,5 kilometer lopen naar het station. Dat is gewoon niet mijn favoriete ochtendactiviteit. Bovendien is parkeren in See gratis, dus waarom niet? Om 8:35 ben ik bij de skischool onderaan de gondel. We hebben een korte briefing en bespreken wie wat doet: Kinderland opbouwen, een slalom uitzetten of andere voorbereidingen treffen. 

Kinderland opbouwen: back to basics 

Boven aangekomen is het tijd om Kinderland op te bouwen. Dit is ons oefenterrein voor de jongste en minst ervaren skiërs. We noemen het trouwens Kinderland, maar ook volwassenen starten gewoon hier.

Alles moet dagelijks opnieuw opgebouwd worden, want anders maakt de pistebully er ’s nachts korte metten mee. Met een groepje collega’s verdelen we de taken: van matjes neerleggen tot pionnen en speelattributen klaarzetten. Vandaag ben ik aan de beurt voor de slalom bovenin. Met een ijsboor en een flinke dosis spierkracht zetten we de stangen stevig vast in de sneeuw. 

Na het opbouwen van Kinderland hebben we nog even tijd voor een koffiepauze in het Panoramarestaurant.

Lessen beginnen: blauwe kindjes deze week 

Om 9:50 start mijn eerste les. Ik heb een groepje blauwe kindjes: beginners die al wat basiscontrole hebben, maar nog niet helemaal los kunnen skiën. Denk aan kinderen die de pizzapunt al onder de knie hebben, maar nog dromen van parallel skiën. Vandaag werken we daaraan, met oefeningen en spelletjes. Zo moeten ze in tweetallen skiën met hoepels, en ook spelen we basketbal: we doen alsof we dribbelen en de bal gooien, terwijl we onze houding verbeteren. Als skiles maar altijd zo leuk was, toch? 

Lunch: geen Kaiserschmarrn voor mij

Om 11:50 is het lunchtijd. De meeste kinderen worden door hun ouders opgehaald, maar een enkeling luncht met ons mee. Die neem ik mee naar het Panoramarestaurant, waar ik ze help met hun eten en even check of ze het naar hun zin hebben. Zelf houd ik het simpel: boterhammetjes van thuis. Elke dag wat halen vind ik simpelweg te duur, en ook de keuze is beperkt omdat er niet zo heel veel glutenvrije opties zijn.

Om 12:55 is het tijd voor een bezoekje aan de wc. We nemen de kinderen die met ons meelunchten mee en zorgen dat ze ook geweest zijn. Daarna is het tijd om aan te kleden, voor ons allemaal, want om 13:10 moeten we weer buiten zijn om ons groepje weer bij elkaar te zoeken.

Middagles: rode pistes en nieuwe uitdagingen

Het is tijd voor de tweede helft van de dag. De tweede helft van de lesdag duurt van 13:10 tot 15:10 en we borduren voort op wat we in de ochtend gedaan hebben. De sneeuw is echter wat zachter geworden, want de zon schijnt behoorlijk vandaag. We skiën daarom wat langzamer en ik focus erop dat alle kinderen mee kunnen komen. Ik vraag ze wat hun favoriete oefening van de ochtend was (basketbal!) en herhalen dat nog een keer.

Dan is het tijd voor iets nieuws: een klein stukje rode piste. Een van onze rode pistes komt halverwege de blauwe piste weer tegen en is bovenin niet heel steil, maar wel steiler dan de blauwe, en daardoor perfect als eerste rode afdaling voor mijn groepje. De kinderen vinden het spannend, op een enkele die heel stoer verkondigt dat hij dit met papa ook al eens gedaan heeft. Desondanks gaan ze er allemaal voor en komen ze allemaal veilig beneden. Weer een stapje verder in het leren skiën!

Afsluiten: opruimen en genieten

Om 15:10 is de les voorbij. De kinderen worden allemaal opgewacht door papa en mama bij het Panoramarestaurant. Ik maak nog even een praatje met een paar ouders en ga dan snel door naar Kinderland, om te kijken of er nog hulp nodig is bij het opruimen. Dat is het geval, dus ik ga snel met de sleeplift naar boven om de slalompalen weer op te halen.

Om 15:40 is Kinderland weer leeg en gaan we met een paar skileraren nog wat drinken bij het Panoramarestaurant. Het zonnetje staat nog heerlijk op het terras en daar genieten we dan ook van. De meesten gaan voor bier, maar ik hou het op een warme choco. Daar kan ik echt van genieten aan het einde van zo’n skidag.

Rond 16:30 nemen we de dalafdaling naar beneden. De laatste afdaling van de dag en met zo’n groep skileraren is dat altijd feest. Langzaam skiën is er niet bij en het is altijd leuk om te zien hoe de mensen om ons heen even blijven staan om die groep skileraren te zien skiën. Ook wij moeten oppassen dat we niet vallen, want ja, dat is een rondje bij de après-ski natuurlijk.

Nog even naar de supermarkt 

Beneden aangekomen gaan we nog even langs bij de Skischool. We controleren onze strookjes en kijken of de groepjes nog kloppen. Soms wil het nog wel eens zo zijn dat er kinderen gewisseld worden van groepjes, omdat ze te goed of zwak voor de groep zijn. Dat is niet erg, wij vinden het vooral belangrijk dat kinderen in een passende groep zitten. We moeten dat echter wel registreren in de computer, zodat we weten welk kind bij welke skileraar hoort. Wanneer het rustig is doen we dit zelf, maar is het heel druk, dan kunnen we onze strookjes ook achterlaten en wordt het later voor ons geregeld.

Sommige skileraren kiezen ervoor nog naar de après-skibar te gaan. Voor mij is het mooi geweest, ik moet nog boodschappen doen en ga dan lekker naar huis. Twee andere collega’s vragen of ze mee mogen rijden naar de supermarkt en of ik ze daarna thuis wil brengen. Ook geen probleem, het ligt voor mij allemaal op de route.

Werken als skileraar: geen dag hetzelfde

Hoewel dit een typische dag beschrijft, is geen dag bij Skischule See ooit helemaal hetzelfde. Soms sta je de hele dag in Kinderland, andere dagen begeleid je volwassenen of geef je privélessen. En ja, er is altijd wel iets onverwachts dat je dag extra bijzonder maakt. 

Werken als skileraar is intensief, maar ook enorm dankbaar. De bergen, de kinderen, de energie: ik zou het voor geen goud willen missen. Wil je meer weten over het leven als skileraar of over mijn skischool-avonturen? Neem een kijkje in de categorie “Werken als skileraar” voor meer verhalen!