Afgelopen wintersport waren Peter en ik op vakantie naar Val Gardena, in Italië (in het skigebied Dolomiti Superski). We verbleven in Selva (Wolkenstein) en besloten een dagje te gaan skiën op de Seiser Alm. De Seiser Alm (Alpe di Siusi in het Italiaans) is de grootste bergweide van Europa en biedt totaal 60km aan pistes. Perfect voor een dagje skiën dus. Helaas liep die perfecte dag iets minder goed af doordat we de laatste verbindingslift gemist hadden. En wat doe je dan?

Een dagje Seiser Alm

Je kunt op verschillende manieren op de Seiser Alm komen, maar je kunt er niet direct skiënd heen. Je moet met een bus of met een gondel. De heenweg besloten we vanuit ons gebied te skiën naar Monte Pana en vanaf hier de speciale pendelbus te pakken naar de Seiser Alm.

Op de terugweg besloten we de gondel naar Ortisei te pakken, omdat we wisten dat hier skibussen naar Selva zouden rijden.

Naar beneden met de gondel

Zo gezegd, zo gedaan. Toen we beneden kwamen was er alleen weinig te zien. We zagen onderaan bij de weg een bushalte en besloten hier te gaan kijken. Mooi geen bus naar Selva dus. We liepen wat verder door het dorpje, kwamen nog een bushalte tegen (ook niet met de juiste bus) en liepen toen maar het centrum in. Hier zagen we grote borden met Sellaronda er op staan. Mooi, dachten we, als we die volgen, komen we vanzelf weer in ons gebied uit. Want ons hotel ligt vlakbij een Sellaronda-piste.

Het bleek een overdekte roltrap te zijn die ons bracht naar de gondel naar de top van de Seceda. Vanaf hier zouden we naar beneden kunnen skiën en in St. Christina uitkomen, hier het ondergrondse treintje naar de Saslong kunnen pakken, die gondel omhoog en dan konden we naar ons hotel skiën. Het was alleen al 15:50 uur toen we in de gondel stapten, en we wisten dat de meeste liften tussen 16:15 uur en 16:45 uur zouden sluiten.

Toch nog omhoog met de gondel

We gokten het erop en stapten alsnog de gondel in. Het was 16:00 uur toen we bovenop de Seceda uitstapten en als een gek naar beneden gingen. We hadden nog een behoorlijke afdaling over drie pistes voor de boeg voordat we beneden zouden zijn. Het was al richting het einde van de dag, de sneeuw was niet fantastisch, de buckels waren hoog en wij waren moe. Toch geloof ik niet dat ik ooit zo hard van buckelpistes afgeknald ben om maar die laatste lift te kunnen halen.

Halen we het treintje nog?

Aangekomen onderaan de piste. Moe maar voldaan. De klok gaf 16:17 uur aan. Toch snel gedaan! We haasten ons naar de ingang van het treintje, waar nog een aantal andere mensen staan te wachten. Het bordje op de deur geeft aan dat de laatste trein om 16:15 uur zou gaan. De hoeveelheid mensen voor de deur gaf ons hoop dat er misschien toch nog een laatste trein zou gaan. Inmiddels verzamelden nog meer mensen zich bij ons met dezelfde gedachten. Binnen zien we een treintje aankomen. Helaas denken de medewerkers van de trein er niet zo over en geven duidelijk aan dat om 16:15 uur echt het treintje sluit. Teleurgesteld draaien we ons om en zoeken naar een weg om verder te gaan.

Waar is die bus?

Naast ons horen we andere Nederlanders praten over de bus. Misschien wisten zij wel waar die ging? Ik had geprobeerd het op de pistekaart te vinden, maar hoe mooi en goed het skigebied hier ook is, die pistekaart is zo onduidelijk als wat. Goed, wij skieden ze dus achterna, in de hoop dat zij wat wisten. Na een paar honderd meter hield de piste op en kwamen we bij een weg. In de verte weer een bushalte. We kenden dit trucje inmiddels vanuit Ortisei en dus ging Peter eerst maar kijken of er wel een bus naar Selva stopte daar. Niet dus.

We staken de weg over en volgden een groep skiërs waarvan het leek alsof ze wel wisten waar ze heen moesten. Uiteindelijk bracht het ons naar een kleine oefenpiste, waar duidelijk een bord ‘SKIBUS’ onderaan een sleepliftje hing. Ik vroeg het voor de zekerheid nog even na aan de liftbediende, maar nee, de bus naar Selva ging echt bovenaan het sleepliftje, op de weg naast het einde van de lift. Wij blij! Eindelijk toch een bus gevonden.

Als die bus dan eindelijk eens komt

Bovenaan de sleeplift was inderdaad een weg met een bushalte. Twee haltes zelfs, aan beide kanten van de weg een. Toen we op de bordjes keken of de bus naar Selva zou gaan, vonden we die alleen aan de overkant van de weg. Braaf stonden we hier op de bus te wachten. Uiteindelijk kwam een Italiaanse vrouw aan de overkant van de straat haar balkon op en schreeuwde in heel gebrekkig Engels: “No bus, no bus, bus not coming!”. Nou. Fijn. Sta je dan met je goede gedrag. We staken over en besloten de mensen die bij de bushalte aan de overkant stonden nog even te informeren over de informatie die wij zojuist gekregen hadden.

Te voet besloten we verder te lopen richting het centrum, we moesten toch wel ergens die verdraaide skibus zien te vinden? Nog geen twintig meter verder konden we ons weer omdraaien, want wat kwam daar toch aan… de skibus!

En ze leven nog lang en gelukkig

We stapten in en hadden er inmiddels wel een beetje genoeg van. Ik vroeg de buschauffeur hoe we in Selva moesten komen en gelukkig was de buschauffeur wel behulpzaam. Hij gaf aan waar we moesten overstappen en dat de skibus naar Selva daar echt zou komen. En dat klopte ook gelukkig. Uiteindelijk zaten we toch in de juiste skibus naar Selva die ook nog eens vlakbij ons hotel stopte. Al wisten we dat eigenlijk wel, want die bus zagen we elke ochtend rijden. Uiteindelijk waren we om 17:10 uur weer in ons hotel en viel het toch allemaal wel mee. Het was wel even spannend, maar we zijn weer een avontuur rijker!

Heb jij al zin gekregen in een wintersportvakantie naar Italië? En moet je nog boeken? Bekijk dan het aanbod van Chalet.nl – Italië, voor een groot aanbod aan chalets en appartementen in Italië. Zie ik je dit seizoen op de piste daar?