Regelen regelen regelen. De afgelopen weken stonden in het teken van regelen. En wachten. Zoals je merkt komt er niet meer elke week een blog over de emigratie. Ik heb simpelweg te weinig te melden om een post maar vol te kalken met onzinnige dingen waarop ik nu weer aan het wachten ben. Tot het 1 december is, bijvoorbeeld. Maar dat is gelukkig al snel!

Ik heb inmiddels weer aardig wat dingen verzameld om te vertellen, dus dat gaan we dan gelijk maar doen. En ik begin met het leukste verhaal: ik heb een nieuwe baan gevonden!

Nieuwe baan als skilerares

Ja, ik moet de opleiding nog afronden. In oktober haalde ik al mijn NSI-diploma, maar om les te mogen geven in Oostenrijk moet je deelgenomen hebben aan de Anwärteropleiding. Die ga ik de laatste week van januari volgen, in Oostenrijk. Echter moet je nu al op zoek gaan naar een skischool, wil je dit seizoen les kunnen geven.

Ik was op zoek gegaan naar skischolen in de buurt. Helaas kan ik in Zams geen gegevens van een skischool vinden (er zou er wel een moeten zijn, maar het gaat financieel sowieso niet heel goed met Venet, dus misschien is er dit jaar wel helemaal geen skischool? Ik zou het niet weten). Maar zo kwam ik uit bij SkiSchule See, in het plaatsje See. Dat ligt in hetzelfde dal als het bekende Ischgl, maar dan dichterbij Zams.

Via de website stuurde ik mijn sollicitatie in. Nog geen 10 minuten later kreeg ik al een mail van de eigenaar, dat hij erg enthousiast was en graag een belletje wilde doen om met me te spreken. Diezelfde dag nog spraken we elkaar (in het Duits, ik word er steeds beter in) en kwam het goede nieuws dat ik vanaf 4 februari voor de skischool kan komen werken! Uiteraard ga ik voor die tijd nog even echt langs om kennis te maken.

Verhuizen deel één

Afgelopen weekend kwam eigenlijk deel één al van de verhuizing, en dat was niet eens die van onszelf. Mijn zusje en haar vriend hebben een nieuw huis gekocht en afgelopen weekend was de verhuizing. Dat kwam qua timing goed uit, want zo konden we samen een stapel verhuisdozen aanschaffen die zij eerst konden gebruiken en dan naar ons door kunnen. En zo lag er na het weekend ineens een hele stapel dozen in ons huis. Tijd om in te pakken!

De afgelopen weken hebben we alle dozen die we nog in huis hadden al ingepakt, maar nu konden we weer wat dingen verder inpakken. Het huis begint echt al leeg te raken. De eerste kasten zijn al uit elkaar gehaald en alle dubbele huisraad is verkocht op Marktplaats.

Komende week komt de verhuizer nog een keer langs voor een laatste controle. Klopt de inventarisatie nog, moeten er nog dingen extra geregeld worden en zijn we klaar voor de verhuizing? (Wat mij betreft wel!)

De laatste afspraken voor de emigratie

Dat een emigratie veel regelwerk is, dat mag duidelijk zijn. De normale zaken die je met een verhuizing al hebt, heb je sowieso, en dan komt er nog van alles bovenop. Denk maar eens aan het regelen van je zorgverzekering, en in plaats van het alleen doorgeven van een verhuizing, moet je verzekeringen opzeggen en opnieuw afsluiten. En de emigratie doorgeven bij de gemeente kan ook niet digitaal, dat moet gewoon op het gemeentehuis.

Hulp vanuit Oostenrijk

Gelukkig krijgen we ook hier en daar wat hulp. Onze makelaar in Oostenrijk bijvoorbeeld, is echt heel erg behulpzaam. Hij belde om de afspraak in te plannen voor de sleuteloverdracht en beloofde ons gelijk na te vragen bij de verhuurder hoe ze de transactie willen hebben voor de borg, eerste maand huur en vaste lasten voor water en elektra. Scheelt ons weer een mailtje sturen.

Ook de recruiter die Peter aan zijn baan in Oostenrijk geholpen heeft is erg behulpzaam. Zij verhuisde een paar jaar terug van Duitsland naar Oostenrijk en kon ons weer wijzen op de juiste plekken waar je bijvoorbeeld je zorgverzekering moet regelen.

Contracten beëindigen in Nederland

Ook in Nederland moeten we een hoop regelen. We namen contact op met alle leveranciers (denk aan water, gas en elektra, verzekeraars) om alle contracten te beëindigen. Een afspraak bij de gemeente is gepland, gelukkig kwamen we er op tijd achter dat dat op locatie moest. Ook de afspraak bij de dierenarts staat in de planning, om ervoor te zorgen dat Zoef en Obi de juiste inentingen krijgen voor we naar Oostenrijk vertrekken.

Controle in het ziekenhuis

Als laatste op de lijst staat nu controle in het ziekenhuis. Ik heb met mijn arts afgesproken dat we de controles voorlopig gewoon in Nederland blijven doen. Dat is gelukkig maar 1 à 2 keer per jaar (sinds de operatie afgelopen zomer zitten we weer op een half jaar, maar in principe is de controle jaarlijks). Ik had een brief binnengekregen dat ik 23 november langs moest komen, maar deze week kwam er alweer een nieuwe brief dat het nu de 30^e wordt. Als dat maar niet nóg een keer opschuift, want dan kom ik wel in de knoei met onze planning.

Werk afronden

Ook op werk heb ik met mijn manager gesproken over de laatste weken. Ik moet de komende weken (helaas ;-)) wat vaker naar kantoor komen, zodat ik mijn nieuwe collega kan inwerken en mijn werk naar hem kan overdragen. Focus ligt op zaken afronden en zorgen dat alle documentatie en overdracht in orde is. Het einde komt er nu echt aan.

Nog twee weken te gaan

Nog twee weken te gaan en dan is het zo ver: de sleutel! Wij zijn echt aan het aftellen. Komende weken gaan we nog een aantal keer uit eten, komen er nog turnwedstrijden aan en gaan we natuurlijk de laatste dingen inpakken. De tijd gaat snel, maar kan me op dit moment niet snel genoeg gaan. De inmiddels goed besneeuwde bergen roepen!