Even radiostilte van mijn kant. Aan de ene kant had ik de laatste tijd niet zoveel te vertellen, en afgelopen week was ik té druk. Druk, maar wel met iets heel leuks! Ik was namelijk de hele week in SnowWorld Zoetermeer, om deel te nemen aan de NSI-opleiding van Snowsports Academy. En met succes: afgelopen vrijdag slaagde ik voor de opleiding en mag ik nu officieel in Nederland skiles geven.

Skiles geven en diploma’s: hoe zit dat nou precies?

Toen bleek dat ik niet voor mijn huidige werkgever kon blijven werken, ging ik verder kijken. Zo kwam ik uit bij de opleiding tot skileraar. Na jarenlang turnles gegeven te hebben, leek het me leuk om nu door te gaan met skiles geven. Ik ging eerst naar een informatiedag en besloot me daar direct in te schrijven voor de opleiding.

“Leuk Samantha, dat je nu in Nederland les mag geven, maar je gaat toch naar Oostenrijk?”. Yes, dat klopt helemaal. De opleiding om skiles te mogen geven in Oostenrijk heet Anwärter. Deze kun je in 10 dagen in één keer halen in Oostenrijk, maar je kunt er ook voor kiezen om deze in twee delen te behalen. Je haalt dan eerst je NSI in Nederland en volgt op een later moment de tweede helft van de Anwärteropleiding in Oostenrijk.

NSI staat voor National Snowsports Instructor en houdt dus in dat je wel in Nederland les mag geven. Het verschil zit hem hier vooral in een stukje niveau, maar ook dat je bijvoorbeeld nog geen les hebt gehad in sneeuw- en lawinekunde. Dat heb je in Nederland dan ook niet nodig. In de laatste week van januari ga ik de tweede helft van de opleiding volgen, zodat ik hopelijk vanaf februari les kan gaan geven in een skischool in Oostenrijk.

Een week lang in een ‘ski-bubbel’

Een week lang van 9:00 tot 21:00 in SnowWorld, waarvan vier uur theorie, zes uur praktijk en gelukkig ook nog pauzes. Het waren lange en vermoeiende dagen, maar oh, wat was het leuk! Ik heb zoveel geleerd en gedaan. Het grappige is dat je die week in gaat met het idee dat je prima kunt skiën, en eruit komt met de wetenschap dat je nog zoveel moet leren. Ik kan geen wintersportfilmpjes meer van mezelf zien zonder te bedenken wat ik daar moet verbeteren.

De opleiding werd in het Duits gegeven. Het idee daarvan was best spannend, maar viel in de praktijk reuze mee. Als je het niet begreep, werd het vervolgens nog eens in het Nederlands of Engels uitgelegd (afhankelijk van de nationaliteit van de leraar). Het niveau van mijn Duits was in elk geval goed genoeg om alles zonder problemen te volgen en vertalen.

Aan het einde van de week was ik best moe, maar vooral lichamelijk. Het was dan ook een drukke week, waarin ik veel gedaan en geleerd heb. Toch was ik bij thuiskomst niet per se blij dat de week voorbij was. In tegendeel! Het was zo leuk, om de hele week in een soort ‘ski-bubbel’ geleefd te hebben, dat ik het oprecht jammer vond dat de week voorbij was. Ik kan dan ook niet wachten tot het wintersportseizoen weer begint.

En verder…

Verder is er op het gebied van onze emigratie niet zoveel te vertellen. Het is op dit moment vooral wachten. Wachten tot het zo ver is, tot we de verhuisdozen kunnen inpakken en tot we die kant op kunnen. En ik hou niet van wachten…