In mei 2025 maakten Peter en ik een reis van drie weken naar Bali. Niet alleen omdat we graag nog eens een mooie reis wilden maken, maar ook omdat mijn broertje Tom tijdelijk op Bali woont. Mooie reden om hem op te zoeken én het eiland te verkennen dus! In dit reisverslag neem ik je mee langs onze route, ervaringen, hoogte- en dieptepunten. Verwacht geen perfect uitgestippelde reisgids, maar gewoon een eerlijk kijkje in onze vakantie, met alles erop en eraan. Inclusief spinnenpaniek, dolfijnen-spijt en heel veel lekker eten.

Sanur Bali: zon, strand & lokale vibes

Onze reis naar Bali begon met een tussenstop van een nacht in Zürich en twee dagen in Abu Dhabi. Donderdagavond vlogen we door naar Bali en kwamen daar vrijdagochtend aan. We moesten even lang wachten op onze bagage, maar uiteindelijk hadden we alles binnen. Taxichauffeur Agus stond ons al op te wachten en bracht ons naar ons eerste hotel: Prama Sanur Beach. Een supervriendelijke gast, ik was blij dat we hem via Tom konden regelen.

🛫 Ga je zelf binnenkort naar Bali? Reis naar Bali voorbereiden: dit regel je thuis al

In het hotel deden we het rustig aan, want we waren behoorlijk moe. We hebben lekker ontspannen aan het strand gezeten en ’s avonds bij het hotel gegeten. Op dat moment viel de stroom uit in heel Bali, maar gelukkig had het hotel een generator, dus wij hadden mazzel. Het was saté-avond, en dat kon gelukkig ook glutenvrij, dus ik had dubbel geluk. Het eten was echt heerlijk.

De volgende dagen stonden vooral in het teken van relaxen. We boekten een massage, genoten van het strand en oké, ook nog wat actie: we huurden een jetski, want dat was gewoon leuk. Af en toe gingen we nog wel eens de deur uit, even naar de supermarkt voor de lunch en ’s avonds om uit eten te gaan. Met de Find Me GF-app vonden we genoeg restaurants met glutenvrije opties in de buurt.

🛌 Mijn complete review over Prama Sanur Beach: Prama Sanur Beach Bali: top of tegenvaller? Review met alle details

Op onze laatste dag liepen we nog iets verder voor de lunch, naar een café waar alles 100% glutenvrij was. Oh, wat hebben we daar heerlijk gegeten! En die kokos-koffie… wauw, die was zó lekker. Zeker een aanrader als je daar eens bent. Überhaupt op Bali wel, maar hier was hij het lekkerst. Ondanks het overal zo zorgvuldig glutenvrij eten, had ik sinds Abu Dhabi al last van m’n darmen. Alles kwam er na het eten eigenlijk gelijk weer uit, maar ik voelde me verder niet ziek. Geen Bali Belly dus, gelukkig.

Na de lunch kwam Agus ons ophalen om ons naar Ubud te brengen. We verbleven in Villa Mugiwara, en ’s avonds kwamen daar ook mijn zusje, haar vriend en een vriendin aan.

Ubud Bali: ontdekking & ontspanning in het hart van Bali

De volgende dag kwam ook mijn broertje en zijn nieuwe Indonesische vriendin erbij. Heel gezellig. Helaas trof ik ‘s ochtends wel een verrassing aan in de badkamer: ik stond oog in oog met de grootste spin die ik ooit gezien heb. Gillen en huilen natuurlijk, gelukkig was Peter er om ‘m weg te halen. Boek je nog expres alleen accommodaties met binnen-badkamers, krijg je alsnog dit. Je snapt dat Peter de rest van de vakantie elke keer de badkamer mocht controleren.

🛌 Meer over de accommodatie waar we verbleven: Review: Villa Mugiwara in Ubud, Bali: perfect voor groepen

De dag stond verder vooral in teken van relaxen, want de anderen hadden een reis vanuit Australië erop zitten. ‘s Avonds wel uit eten geweest in Ubud en dat was top. Voor t eerst ook geen last meer van m’n darmen. Zouden ze dan eindelijk gewend zijn?

Ubud dagtour: de must-see highlights

Op donderdag maakten we een dagtour. Agus kwam ons om 7:00 uur al ophalen en we gingen direct door naar Kuber Adventure om een quad-tour te maken. Volgens Agus was dit de beste van het eiland, dus dat nemen we dan graag aan. De tocht duurde anderhalf uur, en wat was het leuk. Ik was wel blij dat ik achterop zat. Kon ik me soms mooi even verstoppen achter Peter z’n rug als ik weer eens bang was voor spinnen. Heel fijn, zo’n man die af en toe zegt: “Niet links kijken!”.

Na de quadtour bracht Agus ons langs de rijstvelden in Tegalalang. Indrukwekkend wel en erg mooi. Blijkbaar kun je rijst elke 3 maanden oogsten. Nu was niet de tijd, maar Agus legde ons wel uit hoe dat nu precies uit de plant groeit. Als een soort riet op een stengeltje. Op de foto hieronder zie je de rijst groeien, maar nog lang niet rijp voor de oogst.

Na de rijstvelden gingen we door naar een tempel, Goa Gajah om precies te zijn. Mooi om te zien, maar ik vond het verder niet heel interessant. Maar iedereen die mij een beetje kent weet: spiritualiteit en religie zijn gewoon niet aan mij besteed.

De volgende stop was de Tegenungan waterval. Behoorlijk wat trappen naar beneden om er te komen, en helaas had de vriendin van m’n broertje erg veel last van haar rug. Daarom besloten we bij een club wat te gaan drinken, zodat we gebruik konden maken van hun lift. Dat scheelde veel trappenlopen. Prima voor mij ook, conditioneel ging het prima maar ik had barstende koppijn.

De dag eindigde bij Bebek Tebasaro Resto, een Indonesisch restaurant. We namen Agus mee uit eten als bedankje. Niet dat hij dat wilde, maar hij moest van ons. Agus had van tevoren gebeld of het mogelijk was om glutenvrij te eten en dat kon gelukkig. Ik genoot van een heerlijk stuk eend, zonder buikklachten daarna. Helaas had ik wel enorme hoofdpijn na de trip, dus ging ik bij thuiskomst direct naar bed.

Ontspannen in Ubud

De dagen daarna stonden vooral in het teken van ontspannen. Lekker chillen bij de villa en ons zwembad, terwijl we eten voor de lunch lieten bezorgen. Avondeten deden we in Ubud, met de taxi. We aten bij Melting Wok Warung, waar we heerlijke curry hadden. Daarna hadden we nog tijd om te winkelen en dronken we nog een cocktail in de cocktailbar Night Rooster.

De volgende dag was niet veel anders, maar aten we kaasfondue in Swiss Chalet Ubud. Ja, ik heb het ook niet bedacht, maar ik vond het wel grappig, en lekker natuurlijk. Glutenvrij brood hadden ze helaas niet, maar dat wist ik van tevoren dus nam ik zelf wat mee. Een fonduepan wezen we aan als glutenvrij, zo konden we allemaal veilig eten.

🌴 Alle bezienswaardigheden rondom Ubud op een rij: Bezienswaardigheden rondom Ubud: dit wil je zien (en wat wij bezochten)

Op naar Lovina: de weg naar het noorden

Op zondag kwam Agus ons ophalen om ons naar Lovina te brengen. Onderweg maakten we een koffiestop bij Tegal Sari Luwak Coffee, waar we een proeverij van twaalf verschillende soorten koffie en thee kregen. Als bonus kwam daar ook nog de beruchte Kopi Luwak bij – je weet wel, die koffie van bonen die eerst door een civetkat zijn gegeten en weer uitgescheten.

Tja, bijzonder was het zeker, maar niet iets wat ik elke ochtend in mijn mok hoef. We namen nog wel twee theesoorten en een zakje kokoskoffie mee naar huis – een kleine steun aan de lokale ondernemers. Overigens, die koffie en thee smaken thuis toch niet zo lekker als op Bali. Dus niet per se een aanrader.

In de auto probeerde ik niet te veel naar buiten te kijken, want daar hingen weer van die joekels van spinnen waar ik spontaan kippenvel van krijg. Gelukkig hadden we genoeg afleiding onderweg. We stopten nog even voor een groep aapjes langs de weg. Altijd leuk om te zien, zolang ze maar niet te dichtbij komen. Losse spullen lieten we maar gewoon in de auto liggen.

Daarna reden we door naar de Pura Ulun Danu Bratan. Een bekende tempel met die iconische “drijvende” toren in het water. Het was er druk, maar doordat het terrein vrij groot is, verspreidde de menigte zich aardig. En oh ja, uitgerekend hier vond Peter de lekkerste croissantjes van heel Bali – dat was blijkbaar ook een hoogtepunt van hem. Soms voel ik me wel een typische Europeaan – sorry not sorry.

We maakten nog een stop bij de Git Git waterval, die mooi op de route lag. De wandeling ernaartoe was prachtig, maar ook hier werd ik weer geconfronteerd met mijn spinnenangst. De slang die we op de grond zagen vonden de mannen dan weer enger dan ik. Gelukkig waren Peter, Agus en onze gids ontzettend lief en hielden ze goed in de gaten waar ik beter niet kon kijken. Tropisch regenwoud is prachtig, maar voor mij soms ook gewoon een beetje horror.

🛵 Zelf op pad op Bali? Denk aan je vervoersopties: scooter, taxi of toch een privéchauffeur?

Lovina Bali: dolfijnen & ontspannen

Na de waterval was het nog een klein stukje rijden naar Lovina. We namen afscheid van Agus en checkten in bij Lovina Beach Club & Resort. Daar doken we meteen het zwembad in om even te ontspannen. Omdat we veel hadden gehoord over de dolfijnen in Lovina, en we dat bij ons hotel direct makkelijk konden boeken, regelden we dat gelijk voor de volgende ochtend.

Lovina dolfijnentour

Maandagochtend vroeg eruit: om 5:30 ging de wekker, want om 6:00 moesten we bij de boot zijn. Samen met andere hotelgasten verdeelden we ons over drie bootjes. Eenmaal op zee was ik totaal verrast door het aantal boten – het waren er echt honderden. Daar had ik me totaal niet op voorbereid, en ik had direct spijt dat ik me niet beter had ingelezen.

Telkens als er een paar dolfijnen boven water kwamen, stoven alle boten er massaal op af. Onze schipper bleef gelukkig wat op afstand, maar daardoor kregen andere boten juist de ruimte om er vol tussendoor te varen. Het voelde alsof we de dieren echt aan het opjagen waren – en dat voelde helemaal niet goed. Echt, dit doe ik nooit meer, en ik raad het ook niemand aan. Ik voel me er nog steeds rot over.

🐬 Leer van onze fouten: 15x Do’s en Don’ts Bali – handige tips & fouten om te vermijden

De overige dagen in Lovina

Na die ochtend zat ik er even doorheen. De dolfijnenervaring en mijn aanhoudende spinnenangst zorgden ervoor dat ik niet meer echt kon ontspannen. Als iemand me op dat moment een ticket naar huis had aangeboden, had ik het serieus aangenomen.

We besloten om geen verdere uitstapjes meer te doen in Lovina. De tempels, watervallen en warmwaterbronnen spraken me op dat moment gewoon niet aan, ook al schijnt juist dat in het noorden heel mooi te zijn. In plaats daarvan bleven we lekker bij het hotel, doken we af en toe het zwembad in en lazen we een boek. Natuurlijk kun je dat ook in Europa doen, maar soms is het gewoon even genoeg. Het hoeft niet altijd perfect of avontuurlijk te zijn – en dat is oké. Gelukkig konden we nog wel van een prachtige zonsondergang genieten.

🛌 Hoe ons verblijf verder was? Review: Lovina Beach Club & Resort in Bali

Nusa Lembongan: paradijselijke stranden & avontuur

Op donderdag kwam Agus ons weer ophalen en bracht hij ons terug naar Sanur, zodat we daar de boot konden nemen naar Nusa Lembongan. Onderweg stopten we nog bij de Hadara Gates – die bekende ‘Instagram poort’, waar mensen soms uren in de rij staan voor een foto. Gelukkig waren we er al om 8:00, dus was er geen wachtrij. Maar eerlijk? Het blijft gewoon een poort. Fotootje, klaar, door.

In Sanur waren we ruim op tijd. Agus wilde liever te vroeg dan te laat zijn, zeker met de onvoorspelbaarheid van de wegen op Bali. Helemaal prima. We checkten in voor de boot bij Setia Fast Ferry, haalden koffie aan de overkant, wandelden nog even langs het strand, scoorden een broodje en wachtten tot we naar de terminal mochten.

Na een vlotte overtocht kwamen we aan op Nusa Lembongan, waar een chauffeur ons opwachtte. Trish, de eigenaresse van Pandana Boutique Hotel, had dat voor ons geregeld. De eerste indruk was een beetje overweldigend – flink wat trappen en klimwerk, maar gelukkig zijn we goed ter been. Trish zelf was superlief en vertelde ons meteen van alles over het eiland. Die dag bleven we lekker in de buurt van het hotel (oké, zo lang was de dag inmiddels ook niet meer.

🛌 Alles over ons verblijf: Review: Pandana Boutique Hotel op Nusa Lembongan

Op pad langs stranden op Nusa Lembongan

Vrijdag gingen we op pad. Rondom het hotel lagen verschillende stranden en online stond dat het flink klimmen zou zijn, maar voor ons – inmiddels bergbewoners – viel het reuze mee. Sterker nog, dit is precies wat ik leuk vind. We maakten een rondje langs Tamarind Beach, Coconut Beach en Mushroom Beach.

Op Mushroom Beach besloten we even te gaan zitten. Ik wilde afkoelen in het water en even chillen op het strand vonden we ook wel een goed idee. Langzaamaan werd het vloed, dus we zaten al helemaal achteraan op het strand. Ineens kwam er een megagolf, alles nat, maar gelukkig niks kapot.

We gingen terug naar het hotel voor droge spullen (met een tussenstop voor lunch bij de supermarkt) en besloten dat zonnen ook prima kon bij het zwembad. Ondertussen bespraken we met Trish de opties voor scooterhuur en een snorkeltour.

Met de scooter over Nusa Lembongan en Nusa Ceningan

Zaterdag huurden we een scooter en gingen we op verkenning. Op de kleine eilanden durfden we het wel aan op een scooter te rijden. We reden naar het noorden van Nusa Lembongan en maakten een boottocht door de mangrove. Dat wilden we allebei wel graag zien.

Na de boottocht reden we een stukje terug. Eerst even tijd voor een koude kokoskoffie en daarna door de gele brug, naar Nusa Ceningan. Daar bezochten we Blue Lagoon en Secret Beach, en reden verder naar de noordkant van het eiland – best een hobbelige weg, maar goed te doen.

Halverwege stopten we bij Three Island Bar, waar we genoten van een lekkere lunch, prachtig uitzicht én een zwembad. Het was spontaan, maar een goede vondst. Jammer dat de keuken mijn ‘spices are ok’ verwarde met ‘spicy is ok’, waardoor mijn tjaptjoi m’n mond uitbrandde. Desondanks was het toch best prima en het was fijn om even af te koelen.

Terug op Nusa Lembongan dronken we een cocktail bij Dream Beach, fristen we ons op in het hotel en reden daarna weer richting het noorden om te dineren. Nu we nog een scooter hadden, was het makkelijker om ook iets verder weg wat te gaan eten. Zo kwamen we uit bij Ginger & Jamu op Jungutbatu Beach. Je zou vanaf hier ook een mooie zonsondergang moeten hebben, maar natuurlijk was het weer bewolkt. We sloten de dag af met een gezellige babbel met Trish op het terras.

Op zoek naar manta’s en andere zeedieren

Zondagochtend stonden we vroeg op voor een snorkeltour. Trish had dit voor ons geregeld en ze had ons gegarandeerd dat het niet zo zou zijn als de dolfijnentour in Lovina. Samen met nog drie andere gasten uit ons hotel vertrokken we richting Manta Bay bij Nusa Penida, in de hoop om manta’s te spotten.

Trish had gelijk gehad, want totaal waren hier misschien drie boten. Helaas lieten de manta’s zich niet zien die dag. Door naar de volgende baai, Crystal Bay, waar het wel iets drukker was, maar nog steeds niet massaal. Hier zagen we schildpadden, kleurrijke vissen en prachtig koraal.

Als derde ‘stop’ voer de boot nog om Nusa Ceningan en Nusa Lembongan heen en lieten we ons ten noorden van de eilanden meedrijven met de stroming, terwijl we het kleurrijke koraal en de visjes onder ons zagen. ’s Middags hingen we wat bij het zwembad en boekten we een massage. Heerlijk.

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Samantha Brouwer (@samanthabrouwer)

Relaxen op Nusa Lembongan

Voor maandag twijfelden we of we nog een dagtour naar Nusa Penida wilden doen, maar eerlijk gezegd zag ik het gehaast tussen alle andere toeristen niet zitten. Mocht ik nog eens terugkomen, dan boek ik wel een paar nachten op Nusa Penida zelf. Trish was het met onze keuze eens.

In plaats daarvan bleven we in de buurt van het hotel. We dronken cappuccino op het strand, scoorden een picknicklunch en deden verder helemaal niks. Inclusief blijkbaar geen foto’s maken. En dat was precies goed zo. Vakanties zijn ook voor uitrusten.

🏝️ Alles nog eens op een rijtje: Nusa Lembongan & Nusa Ceningan: bezienswaardigheden & tips

Nusa Dua Bali: luxe verblijven & glutenvrije uitdagingen

Dinsdag was het tijd om terug te gaan naar Bali. De overtocht was een stuk ruiger dan op de heenweg, met hoge golven die mij behoorlijk de stuipen op het lijf joegen. Echt, ik vond het doodeng. Zeker met alle verhalen die je regelmatig leest van gekapseisde boten bij Bali. Nu reisden wij met Setia Fast Ferry en onze boot was niet overboekt, maar het blijft spannend, want de Indische Oceaan is gewoon een heel stuk ruiger dan wat we gewend zijn.

Gelukkig kwamen we heelhuids aan en stond Agus ons al op te wachten in de haven, om ons naar Nusa Dua te brengen. We checkten in bij Sadara Resort, het meest luxe verblijf van onze hele vakantie. Nou, dat voelde toch even als een flinke upgrade en we hadden echt even een momentje nodig om daaraan te wennen.

🛌 Meer over Sadara Resort: Sadara Resort Nusa Dua: mijn persoonlijke review

Uit eten in Nusa Dua: mijn strijd met glutenvrij

Uit eten gaan was hier helaas niet zo makkelijk voor mij als op andere plekken (serieus, je zou verbaasd zijn hoeveel glutenvrije opties ik vond in Sanur, Ubud en Nusa Lembongan!). Hier moesten we het vooral zelf uitleggen.

We kozen voor een Indiaas restaurant, omdat we in Abu Dhabi goede ervaringen hadden met glutenvrij Indisch eten. Maar uitleggen wat ik allemaal níet mocht eten, bleek hier toch wat lastiger. Google Translate werd flink ingezet en ik hoopte maar dat het goed zou komen. Gelukkig smaakte mijn Paneer Butter Masala heerlijk (foto hierboven). Achteraf kreeg ik wel een beetje buikpijn, en dat zette mijn glutenangst weer aan, maar gelukkig bleef een echte reactie uit.

🍽️ Meer over mijn ervaringen op Bali en glutenvrij: Glutenvrij Bali: tips, restaurants & mijn ervaringen

Uluwatu dagtour & de beroemde Kecak Dance

Woensdag stond onze laatste dagtour op de planning, weer met Agus. Hij nam ons mee over het zuidelijke schiereiland van Bali: Uluwatu. We wilden eigenlijk beginnen met een watersportactiviteit, maar de wind was zo hard dat we dat maar skipten.

We startten bij het enorme GWK Statue, dat je al van veraf ziet liggen. Als ik het goed begrepen heb, willen ze dit uitbouwen naar een enorm groot park. Op dit moment was er echter nog niet heel veel te beleven. Je kon het standbeeld bekijken, wandelen en een dans bijwonen. Oké en natuurlijk restaurantjes bezoeken. Agus was gelukkig slim genoeg om ons erop te wijzen dat bij het entreeticket ook een gratis drankje zat, dus dat moest natuurlijk ook nog gehaald worden.

Daarna door naar Padang Padang Beach, waar we lekker wat uurtjes konden ontspannen. Proberen in elk geval, want jeetje wat was het druk. We moesten ook wel, want ik had er niet echt aan gedacht een boekje mee te nemen. Handdoeken gelukkig wel. Aan deze kant van het eiland waaide het gelukkig een stuk minder.

De dag sloten we af bij de Uluwatu Tempel, waar we de beroemde Kecak Dance zagen. Gelukkig had Agus vooraf al kaartjes geregeld, dus geen lange wachtrijen voor ons. Je moet nog wel even in de rij staan om je tickets af te halen, maar Agus stuurde ons op pad om aapjes te kijken en ging voor ons in de rij staan.

Vanaf de tempel kun je normaal gesproken ook een prachtige zonsondergang zien, maar helaas was het toen wij er waren bewolkt. Na afloop namen we Agus nog mee uit eten als dank voor alles.

🐒 Samengevat wat je allemaal in Uluwatu kunt zien: Bezienswaardigheden in Uluwatu: tips voor stranden, tempels en meer

Laatste dag in Nusa Dua: relaxen en bijtanken

Donderdag was onze laatste volle dag op Bali, en die gebruikten we vooral om lekker uit te rusten en te genieten van het resort. En om foto’s te maken, want dat had ik nog niet gedaan. Natuurlijk boekten we nog een massage, maar dan wel bij een lokale salon aan de overkant van de straat. Drie keer zo goedkoop als bij het hotel zelf, en minstens zo fijn.

’s Avonds kwam Agus ons weer ophalen om ons naar mijn broertje Tom te brengen. Tom werkt sinds een paar maanden remote op Bali (de reden dat wij hier ook waren), en we wilden nog een keer gezellig met hem en zijn vriendin uit eten.

We gingen naar hun favoriete restaurant, Waroeng Bernadette, waar veel gerechten als glutenvrij gemarkeerd stonden. Helaas mocht dat niet baten: ondanks dat alles netjes was aangegeven en mijn eten als ‘glutenvrij’ werd geserveerd, kreeg ik ’s avonds een flinke reactie. Geen Bali Belly, dat was zeker, maar toch niet veilig voor mij. Buikpijn, verstopping en blaren tot gevolg. Ach ja, het was sowieso heel gezellig en ik ben blij dat we dit nog gedaan hebben voordat we weer naar huis gingen.

Terug naar huis: einde van onze Bali-vakantie

Vrijdag was onze laatste dag. Na het ontbijt pakten we onze koffers en checkten uit. Tot 15:00 uur konden we nog lekker aan het zwembad zitten, totdat Agus ons kwam ophalen om naar het vliegveld te gaan. Daar namen we afscheid van hem, en was het weer tijd om naar huis te gaan. Eerlijk gezegd vond ik het niet zo erg, want na drie weken was ik ook wel weer toe aan mijn eigen vertrouwde omgeving. Vooral wat eten betreft 😉.

De reis verliep voorspoedig, op de trein van Zürich naar Landeck na dan, want die had natuurlijk onderweg weer vertraging waardoor we onze aansluiting misten. Volgende keer toch maar op zoek naar een luchthaven waar we wel makkelijk met de auto naar toe kunnen…

🙋🏻‍♂️ Op zoek naar een chauffeur en/of tour guide op Bali? Agus brengt je overal veilig naartoe voor een eerlijke prijs. Je kunt hem direct een berichtje sturen via WhatsApp of Instagram.